ΕΞΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΕΞΙΑ !

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΝΕΥΛΑΒΗΣ
(αντιγραφή απο Zougla.gr) ,το είδα ,μου άρεσε,το παραθέτω!

Άντε και με τάνκς την επόμενη φορά να την κλείσετε!..την βουλή καλέεεε!......καταντήσατε η Εξωκοινοβουλευτική αδέξια Δεξιά!..και εις ανώτερα ο Καλυτερότερος


«Αχ, κύριε ΜΑΛΑΚΑση, ποιος τελευταίος θα γελάσει.»! Κ. Καρυωτάκης.3 Μαΐου 2009, 14:55Ελευθέριος Ανευλαβής
«Οι ελαφροί ας με λέγουν ελαφρόν.
… Αυτή η ορθότης, πιθανόν, ειν’ η αιτία της μομφής.»
Κ. Καβάφης
Πονηρέ πολιτευτή.
«Θα επανιδρύσουμε το κράτος». Είπες.
Φτάνει πια. Σταμάτα! Άσε κάτω το μυστρί και το πηλοφόρι.
Κατέβα από το γιαπί της επανίδρυσης.
Γιατί, γιαπί, το έκανες το κράτος. Ατζαμή, μαθητευόμενε στου κασσίδη το κεφάλι.
Το διέλυσες το Κράτος.
Δεν άκουσες εκεί στον ψηλό γυάλινο πύργο της εξουσίας,
Για τις φωτιές του καλοκαιριού; Τις πλημμύρες του χειμώνα;
Για την ασυδοσία και την καταστροφική μανία των κουκουλοφόρων;
Για την προκλητική απόδραση του Παλαιοκώστα;
Για την αδυναμία της αστυνομίας να προστατέψει, όχι, πια, τους πολίτες μα τον ίδιο της τον εαυτό. Έρμαιο της ανικανότητας της πολιτικής της ηγεσίας;
Για την ανασφάλεια, την καθημερινή, του πολίτη, που σε λίγο δεν θα τολμάει να βγει από το σπίτι του;
Για την ασύδοτη λαθρομετανάστευση;
Για την ελαστική εργασία των απασχολήσιμων (σημιτικός όρος), ανέργων σε ανακύκλωση;
Για την ανύπαρκτη παιδεία της «άγραφης πλάκας» και της πλάκας;
Για την αβίωτη πόλη, που διώχνει τους πολίτες της και εξαχρειώνει τους ανθρώπους;
Για την ψοφοδεή εξωτερική πολιτική, που μικραίνει την υφαλοκρηπίδα της χώρας και ξεχειλώνει την δική της, ψύχραιμα και με σωφροσύνη;
Δημοβόρε, λαοφάγε, πολιτικάντη.
Τον λαό εμπαίζεις και πονηρά τον επικαλείσαι, λέγοντας, κάθε φορά που σε σιχτιρίζουν, πως τον εκπροσωπείς.
Όμως, τον λαό τον χρησιμοποιείς, ως υποπόδιο της ψηφοθηρίας σου.
Και σφουγγοκωλάριο της βουλευτικής σου έδρας.
Άπληστε βουλιμικέ πολιτικατζή.
«Σεμνά και ταπεινά», τοις κείνου ρήμασι πειθόμενος (;), βαφτίζεις τα αυθαίρετα, αναψυκτήρια και την ανασφάλιστη εργασία μεταναστών, φιλανθρωπία. Και έχεις και μούρη να ξαναεμφανίζεσαι στο τηλεοπτικό γυαλί. Και να ομιλείς για το δέον και το πρέπον.
Εσύ, ο απρεπής! Ο Βατοπεδινός! Ο Ζημενόβιος! Ο Δομημένος!
«Σεμνά και ταπεινά», τοις κείνου ρήμασι πειθόμενος (;), καμαρώνεις για τον τρυφηλό και πολυτελή βίο σου. «Επιτυχημένος» της ζωής και της πολιτικής, με βαρύ το πορτοφόλι και με άδειο το κεφάλι.
Καθισμένος στις πολυτελείς σου βίλες και τα ευρύχωρα γραφεία σου, δημοσία δαπάνη, μετράς τη δυστυχία του λαού και την ανέχειά του, μα και την ανοχή του, με τις μίζες από την παροχή υπηρεσιών στους μεγαλοκαρχαρίες χορηγούς.
Η κομματοφροσύνη σου, το μόνο προσόν σου και οι διαπλεκόμενες με σκοτεινούς χρηματοδότες σχέσεις σου, εσύ τις αποκαλείς κοινωνικές, σε έκαναν,
πρώην ξεβράκωτο και πάντοτε αμαθή,
εν ριπή οφθαλμού, βιλάτορα, κοτερούχο, κάτοχο δεκάδων διαμερισμάτων.
Γιατί, η τρυφηλή, υπουργική σου έδρα, (ενίων εξ υμών), είναι ακόρεστη. Άπληστη.
Και δεν μπορεί να περικλειστεί, ως φαίνεται, σε κανονικών διαστάσεων ενδιαίτημα.
«Ανήθικοι μέχρι τινός ─ και πιθανόν μέχρι πολλού ─ ήσαν». Κ. Καβάφης.
Η λογική σου έχει κατεβεί στο όριο της ηδονής του κτήνους.
Κοιλιά πρησμένη. Ευτραφής. Εγκέφαλος ατροφικός.
Καβαλημένος πάνω στα ξυλοπόδαρα της αλαζονικής σου εξουσίας, αδυνατείς να ακούσεις την φωνή του πλήθους. Δεν φτάνει τα περήφανα αυτιά σου, το αγκομαχητό του κόσμου. Μα κι αν έφθανε δεν θα αντιλαμβανόσουν το μήνυμά του.
Ο οδοντωτός τροχός, της στρεβλωμένης, από την αλαζονεία και την απληστία, σκέψης σου, συνθλίβει στα δόντια του, κάθε έννοια ηθικής, κάθε έννοια ορθού, κάθε έννοια καθήκοντος και προσφοράς.
Αδίστακτε δολοφόνε κάθε αξίας.
Ζακχαίος, επί της συκομορέας, καμαρώνεις για τη φήμη σου, ξεχνώντας πως ανέβηκες στη συκομουριά για να βλέπεις. Μικρός το δέμας. Και για να σε βλέπουν. Νομίζεις πως έγινες γίγαντας.
Απολαμβάνεις τη γελοία σου φήμη, μέσα από τη γυάλινη ντουντούκα της δημοσιότητας. Και, ενώ ο λαός σε φτύνει, εσύ καμώνεσαι πως ψιχαλίζει.
Υποκριτή, φαρισαίε πολιτικατζή.
«Σταματήστε τη σκανδαλολογία», κραυγάζεις.
«Κάνατε Κολοσσαίο την πολιτική ζωή της χώρας», μεμψιμοιρείς.
Ενώ συνεχίζεις, εσύ ο κατήγορος, την κολοσσιαία σκανδαλοποιία.
«Δεν είμαι χαζός να ρίξω την κυβέρνηση ψηφίζοντας παραπομπή», δηλαδή, να ψηφίσω κατά συνείδηση, κομπορρημονείς, δημοσίως. Εσύ, σπινθηροβόλο πνεύμα ευφυούς κομματικής λογικής.
Δηλαδή, πονηρέ πολιτευτή, η συνείδησή σου είναι κυβερνητική;
Υποζύγιο της κομματικής σου νομιμοφροσύνης είναι η συνείδησή σου;
ΟΣΟ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΣΠΑΝΙΖΕΙ ΤΟΣΟ ΠΛΗΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΜΙΜΗΣΕΙΣ ΤΗΣ.
Και για όσους έχουν λιγότερο κομματική ή λιγότερο ελαστική συνείδηση, υπάρχει και το λευκό βρε αδερφέ. Να ξεθυμάνουν. Να απαλύνουν τις ενοχές των, από την κομματική αθώωση του μη παραιτουμένου.
Λες και η παραίτηση είναι απορρυπαντικό, που θα ξεπλύνει τον δύσκολο λεκέ, για να παραταθεί η κυβερνητική θητεία. Πρωθυπουργός οίδε, με ποια ανταλλάγματα για τον παραιτούμενο.
Και όλοι μαζί (η πλειονοψηφία),
με την σιγουριά της ατιμωρησίας, των υμετέρων και ημετέρων κυβερνητικών σκανδαλοποιών,
με νόμους, που οι μεν, εψήφισαν,
οι δε, σεμνοί και ταπεινοί, κατακρίνοντας τους προηγουμένους, όχι μόνον δεν κατήργησαν, αλλά επικαλούνται,
αθωώνουν εαυτούς και αλλήλους,
θεωρώντας τον λαό, εξ ίσου, με αυτούς, ηλίθιο και υποκριτή.
Και, εν τέλει, εξ ίσου, συνένοχο (τους ψηφίζει και τους εκλέγει, γαρ) των ανομημάτων τους.
Και, ξαναβαφτισμένοι, μέσα στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ (Νόμος περί ευθύνης Υπουργών, παραγραφή), αθώοι, ως λευκές περιστερές, ζητούν αδιάντροπα, από τον λαό να τους ξαναψηφίσει.
Ακόμη μια φορά ξεγέλασαν τον πάντα ευκολόπιστο και πάντα προδομένο λαό.
Και γελούν σαρδονίως, οι πονηροί πολιτευτές.
Αχ κύριε Μαλακαση να δούμε ποιος εν τέλει θα γελάσει.
«Σαν τον παραίτησαν οι Μακεδόνες
κι απέδειξαν πως προτιμούν τον Πύρρο…
… Με ρούχ’ απλά
Ντύθηκε γρήγορα και ξέφυγε.
Κάμνοντας όμοια σαν ηθοποιός
που όταν η παράστασις τελειώσει,
αλλάζει φορεσιά και απέρχεται.»

Κωνσταντίνος Καβάφης