Το παραμύθι .....

Ο Κινέζος αραχτός και λάιτ ,δεν πάει να γίνανε ευρωεκλογές,δημοτικές,αυτός εκεί ,το χαβά του ,έλαβα το μήνυμά έλεγε και κούναγε τα χεράκια του σαν εκείνα τα λούτρινα που κολλάνε στο πίσω παρμπρίζ των αυτοκινήτων !Σιγά σιγά το κράτος πέρναγε στα χέρια του εκ βαρέως μπουλουκιού, τι να έκανε άλλωστε;
Ταχτοποιούσε τις τελευταίες εκκρεμότητές σαν να μην έτρεχε κάστανο, μέχρι που τα αρπαχτικά των Μίντια ξεσπάθωσαν .Οι αρπαχτές των πράσινων λαμογίων βγήκαν φάτσα κάρτα και των γαλάζιων αποκρύπτονταν επιμελώς,οι εργατοπατέρες όλοι συμπαρατάχτηκαν στο κλίμα(τα αδικημένα εκείνα πλάσματα),γαλάζιοι ,πράσινοι ,κόκκινοι.
Άρχισε κι ο πόλεμος του μαϊντανού,να το κουλούρι με το γιακουμάτο στα παράθυρα πέταγαν ντομάτες, μπρόκολα ,αγγούρια ,αβγά κι άλλα φαγώσιμα.
Λίγο έλειψε να ξαναβγούν οι κυράτσες του κολωνακιού με τις γούνες, τα ρόλεχ τις seb και τις fisler πάλι στους δρόμους όπως τότε επί ακατονόμαστου,τι αχαριστία ,αντί να ευγνωμονούν που γλίτωναν τα βόδι λάιν !
Οι δικαστίνες άρχισαν να την κάνουν μία μία,το Ηλία ,τα Μπουρμπούλια,και άλλα υποκατάστατα των Τερτσέτιδων,με τις τσάντες γεμάτες κάτι παλιόχαρτα.
Το μαμούχαλο πήρε σβάρνα ά βουνά και τις κάμποι,την έπεφτε στον Γκοντό,Αρχιερέα τον ανέβαζε,λίγα τον κατέβαζε,ούλο το πόπολο λίγο πολύ πίστευε τις μπαρούφες.
Το έπαιζε νοικοκύρης,θα κόψω εκείνο,θα κόψω τον μπίθα εκείνων,θα πάω στην ένωση να τους τραβήξω τα αυτιά να δίνουν παρά παραπάνω στα ζαρζαβατικά μας καιτ ο μαλλί της γριάς ,θα κονομίσω έτσι πάνω από είκοσι δισμυλιούνια ενωσοδεκάρες για σας!
Έταζε,έταζε,έταζε,λουξεμβούργοι θα μας έκανε έλεγε,κάθε μεσήλιξ και η ουκρανέζα του,
κάθε ανέραστη το Αλβανό της,κάθε απόφοιτος νηπιαγωγείου με ντοκτορά ,κι από θέσεις από τραπεζίτες κι απάνω,όχι έκτακτοι με εφτακόσια ευρόφραγκα!
Στα γερόντια έταζε δύο νοσοκόμες και μία μασέρ για την νύχτα,τσάμπα VIAGRA,και βοηθήματα κι όλα αυτά από το νοικοκυριό και μόνο!
Η μανταμίτσα που λέγαμε έπεσε με τα μούτρα στη μελέτη,τι μυαλό κι αυτή,δύο τέτοια έβγαλε η ανθρωπότη, ένας εκείνος ο γεράκος με το μακρύ ανακατεμένο μαλλί κι αυτή,έβαλε τα γυαλιά στους μεγαλοπροφεσόροι,πριν πάρει καν πτυχίο,είχε πάρει ντοκτορά!Ξεπέρασε και το άκρον άωτον της ταχύτητας,που είναι να κλειδώνεις ένα συρτάρι και να προλάβεις να βάλεις μέσα το κλειδί!
Πάνω σε ούλο τούτο το μπάχαλο η μάσα ήταν στο φόρτε της,τα έργα στις αρένες για τη παγκοσμιάδα στο ζενίθ ,τα λεφτά για το πόπολο από την ένωση στους δικοί μας,όλοι μαζί
πράσινοι γαλανοί,γέμισε ο τόπος κτήματα βουλευτών,γαμπρών,κουμπάρων,κολλητών,με τα RENAGATE αγροτικά έδρας Κολωνάκι,αναψυκτήρια ,ξενώνες που δε δούλεψαν ποτέ ,δεν έβγαλαν οκά λάδι η ζαρζαβάτι.
Τούτα έβλεπε το πόπολο και που καρδιά για δουλειά,άσε που δούλευαν τα αλβανά και τα πακιστανά ,τολμούσε κανένας να ζητήξει εργασία,ντροπή μεγάλη θα ΄ταν!
Έτσι ούλο το νιάτο,ούλοι οι πυροβολημένοι που με το ζόρι τα αφεντικά τους έστειλαν σε μόνιμη άδεια,αραχτοί στους καφενέδες και τα KAFE με την φραπεδιά η το καπουτσίνο
περίμεναν τον μπουχέσα ,σαν άλλο Μόσκοβο να φέρει το σεφέρι ,Μωριάς και Ρούμελη!

Φιντέλ Κάστρο....τέλος εποχής

Ο Φιντέλ Αλεχάνδρο Κάστρο Ρους γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου του 1926 (κατ' άλλους 1927) στο Μαγιαρί, κοντά στην ανατολική επαρχία του Μπιράν της Κούβας * Ο πατέρας του εγκαταστάθηκε στην Κούβα μεταναστεύοντας από τη Γαλικία της Ισπανίας * Εύπορη οικογένεια, οι Κάστρο ανήκαν στην τάξη των γαιοκτημόνων κατέχοντας μια αρκετά μεγάλη φυτεία ζαχαροκάλαμου. Αρα η θέση του Φιντέλ ως μαθητή ήταν σε καθολικό σχολείο (αρχικά στο Σαντιάγο, στο Κολέχιο Λασάλ και στο Κολέχιο Ντολόρες, και αργότερα στην Αβάνα, στο ιησουιτικό Κολέχιο Μπελέν) * Το 1944 διακρίνεται ως ο καλύτερος αθλητής του σχολείου * Το 1945 ο Φιντέλ εγγράφεται στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας όπου σπουδάζει στη Νομική Σχολή * Φοιτητής ακόμη, νυμφεύεται το 1948 τη Μίρτα Ντίας-Μπαλάρτ, με την οποία το 1949 αποκτά ένα γιο * Το 1950 παίρνει το πτυχίο του και τέσσερα χρόνια αργότερα το διαζύγιο με τη Μίρτα * Ως το 1952 ασκεί το επάγγελμά του. Δύο χρόνια αρκούν για να ονομαστεί «ο δικηγόρος των φτωχών» * Οι ασαφείς ακόμη, μα σοσιαλιστικές ιδέες του τον ωθούν στην πολιτική δράση * Το 1952 είναι η χρονιά κατά την οποία έχουν προκηρυχθεί εκλογές. Ο Κάστρο προσπαθεί να καταλάβει μια θέση στο κοινοβούλιο αλλά ο στρατηγός Φουλχένσιο Μπατίστα βάζει τέλος στις δημοκρατικές διαδικασίες με στρατιωτικό πραξικόπημα και ακυρώνει τις εκλογές * Ο νεαρός δικηγόρος αποφασίζει να προβάλει ένοπλη αντίσταση στη δικτατορία του Μπατίστα * Συγκεντρώνει 120 άνδρες και οργανώνει επίθεση στο στρατόπεδο Μονκάδα, στο Σαντιάγο δε Κούμπα * 1953. Η χρονιά αυτή θα σημαδέψει την ιστορία της Κούβας. Το εγχείρημα αποτυγχάνει παταγωδώς αλλά γίνεται σύμβολο. Ονομάζεται «κίνημα της 26ης Ιουλίου» και αρχίζει να αποκτά οπαδούς. Χαρακτηρίζεται «επιχείρηση-καμικάζι» της Κούβας και γίνεται σύμβολο * Οι επαναστάτες συλλαμβάνονται. Αλλοι πεθαίνουν από βασανιστήρια, άλλοι εκτελούνται και άλλοι, όπως ο Φιντέλ Κάστρο, οδηγούνται στη φυλακή. Ο 29χρονος Φιντέλ δίνει τον καλύτερο δικηγορικό εαυτό του στην απολογία του (η φράση του «η Ιστορία θα με αθωώσει» θα μείνει ιστορική), παρ' όλα αυτά καταδικάζεται σε 15ετή κάθειρξη * Τα ερείσματά του στην Αβάνα όμως είναι πλέον ισχυρά. Αποτέλεσμα, αμνηστία για τους επαναστάτες. Ο Φιντέλ βγαίνει από τη φυλακή σε 22 μήνες αλλά εξορίζεται στο Μεξικό, όπου φθάνει στις 8 Ιουλίου * Εκεί γνωρίζει τον Αργεντινό Ερνέστο Γκεβάρα μέσω της Κουβανής Μαρία Αντόνια Γκονσάλες * «Είναι πολιτικό γεγονός ότι γνώρισα αυτόν τον κουβανό επαναστάτη. Είναι λεβέντης, έξυπνος, πολύ σίγουρος για τον εαυτό του και με εξαιρετική τόλμη. Νομίζω ότι η συμπάθεια είναι αμοιβαία» θα γράψει τότε στο ημερολόγιό του ο «Τσε» (Che στην αργεντίνικη σλαγκ σημαίνει «ε, ψιτ αδελφέ») * Μια νύχτα του Ιουλίου 1955, ύστερα από συζήτηση που διήρκεσε από τις 8 το βράδυ ως τα ξημερώματα, ο Γκεβάρα προσχωρεί στο κίνημα του κουβανού δικηγόρου * Ο Κάστρο δεν είναι ακόμη μαρξιστής. Οι ιδέες του είναι απλώς «αριστερές». Μιλάει για ανεξαρτησία και δικαιοσύνη * Στο Μεξικό οργανώνεται και η ένοπλη αντίσταση της ομάδας κατά της κουβανικής δικτατορίας. Αρχές του 1956 ο «Τσε» ξεκινά μαθήματα σωματικής και στρατιωτικής εκγύμνασης. Επικεφαλής της εκπαίδευσης των επαναστατών είναι ένας εξόριστος ανώτερος αξιωματικός του Ισπανικού Δημοκρατικού Στρατού: ο Αλμπέρτο Μάγιο * Τον Ιούνιο όμως η μεξικανική αστυνομία, ως έμπρακτη απόδειξη της καλής γειτονίας με την Κούβα του Μπατίστα, συλλαμβάνει τα μέλη του κινήματος «Μ-26» («Μονκάδα-26 Ιουλίου») * Ο Φιντέλ και ο «Τσε» φιλοξενούνται στο ίδιο κελί * Η Αβάνα όμως βράζει. Τα μηνύματα του «Μ-26» ασκούν ολοένα μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο και ειδικά στους φτωχούς αγρότες. Ο Κάστρο αφήνεται ελεύθερος για άλλη μία φορά. Δεν εγκαταλείπει όμως τους συντρόφους του. «Δεν θα σας αφήσω» είπε στον Γκεβάρα. «Αυτές οι προσωπικές θέσεις σε σχέση με τους ανθρώπους που εκτιμά είναι το κλειδί που εξηγεί τον φανατισμό που δημιουργεί στον περίγυρό του» θα γράψει αργότερα ο «Τσε» * Στις 31 Ιουλίου απελευθερώνεται και ο Γκεβάρα * 1956. Τις πρώτες πρωινές ώρες της 25ης Νοεμβρίου 82 άντρες με στολή αγγαρείας επιβιβάζονται στο «Γκράνμα». Αποπλέουν από το Μεξικό και κατευθύνονται προς την Κούβα με σκοπό να καταλάβουν την εξουσία * Το «Γκράνμα» είναι ένα μικρό ξύλινο γιοτ που χωράει όλους κι όλους 25 επιβάτες. Οι επαναστάτες δεν βρίσκουν πού να καθήσουν. «Είναι πιο κατάλληλο για κρουαζιέρα συνταξιούχων γιάνκηδων παρά για απόβαση επαναστατών. Ολα μοιάζουν με παρωδία» γράφει στις σημειώσεις του ο Γκεβάρα, προσθέτοντας αργότερα: «Μόνο η τραγική κατάληξη του εγχειρήματος θα αποχρωματίσει την απόπειρα από τη χροιά του τσίρκου και θα της αποδώσει το ιστορικό μεγαλείο ή τον τραγικό χαρακτήρα της» * Στις 2 Δεκεμβρίου το «Γκράνμα» πλησιάζει προς τις ακτές αλλά πέφτει σε ένα λαβύρινθο από τεχνητές λίμνες. (Γκεβάρα: «Δεν ήταν απόβαση, ήταν ναυάγιο». Κάστρο: «Ηταν θρίαμβος της τύχης που φθάσαμε στην Κούβα». Γκεβάρα: «Ας είμαστε ρεαλιστές! Ας κυνηγήσουμε το ακατόρθωτο!».) * Τελικά οι επαναστάτες αποβιβάζονται στο έλος, φθάνουν στη Σιέρα Μαέστρα και αρχίζουν να οργανώνουν το αντάρτικο * Ο στρατός προσπαθεί να τους κλείσει τον δρόμο προς τα βουνά. Ενας χωρικός τούς «καρφώνει». Η ομάδα δέχεται την πρώτη επίθεση και αποδεκατίζεται. Επιβιώνουν μόνο 20 από τους 82 αντάρτες. Τραυματίζεται και ο «Τσε» * Το αντάρτικο όμως φουντώνει. Οι εθελοντές πυκνώνουν τις τάξεις του αντάρτικου * Ακολουθεί δεύτερη επαναστατική απόπειρα στις 17 Φεβρουαρίου 1957. Τον Ιούλιο δημιουργείται η Τέταρτη Φάλαγγα του στρατού του Φιντέλ. Ο Γκεβάρα προάγεται σε κομαντάντε * Ως το 1958 οι επαναστάτες σημειώνουν μικρές νίκες και μέσα σε ένα χρόνο καταφέρνουν τον οριστικό θρίαμβο * Αναλαμβάνουν την εξουσία την 1η Ιανουαρίου 1959, οπότε ο δικτάτορας Φουλχένσιο Μπατίστα εγκαταλείπει τη χώρα * Στις 16 Φεβρουαρίου ο Κάστρο αναλαμβάνει καθήκοντα πρωθυπουργού * Τον Απρίλιο του 1961, μετά την απόπειρα της CIA στον Κόλπο των Χοίρων, διακηρύσσει τον σοσιαλιστικό χαρακτήρα της επανάστασης * Στις 13 Μαρτίου 1968 αναγγέλλει την εθνικοποίηση όλων των επιχειρήσεων που είναι εγκατεστημένες στο νησί * Το 1971 ταξιδεύει στη Χιλή, προσκεκλημένος από τον Σαλβαδόρ Αλιέντε. Εκεί γίνεται μία από τις (περίπου 30 συνολικά) απόπειρες δολοφονίας του * Τον Δεκέμβριο του 1975 συμμετέχει στο πρώτο συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας * Για την προσωπική ζωή του Κάστρο δεν υπάρχουν στοιχεία. Ο «κομαντάντε» της κουβανικής επανάστασης ήθελε να κρατάει τον ιδιωτικό βίο μακριά από την πολιτική δράση του. Μόνο εφέτος ο ισπανικός Τύπος έδωσε στο φως (εφημερίδα «El Mundo») τη μαρτυρία μιας γυναίκας σε ένα δημοσίευμα υπό τον τίτλο «Λα σενιόρα ντε Κάστρο». Ονομάζεται Ντάλια Σότο ντελ Βάγε. Είναι μια πρασινομάτα γυναίκα γύρω στα 60, δηλώνει μητέρα πέντε παιδιών (από τα οκτώ συνολικά) του «κομαντάντε» και αποκαλύπτει ότι γνωρίστηκαν γύρω στο 1961 * Σήμερα ο Φιντέλ είναι 81 ετών

ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΠΟΥ ΛΕΓΑΜΕ !

Ααα!...που είχαμε μείνει; Ναι εκεί που η οικογένεια και το μπουλούκι των παρατρεχάμενων αποφάσισε μετά από υπόδειξη εταιριών να σουλουπώσει το Μαμούχαλο, και να το κουκουλώσει με κάποια που να γράφει στα ΜΜΕ!

Κάμανε μαζώξεις, συμβούλια , παρασυμβούλια,…. ο καθηγητής είπανε ,αυτός ξέρει ,έχουν περάσει από τα χέρια του πολλά θηλυκά ,κάποιο θα ξέρει που πού να μας κάνει! Φτιάξανε κι επιτροπή από ίμαντζ μέηκερς ,ψυχολόγους , νομικούς και βάλανε μπροστά το προγρέσο!

Πράγματι από τα χέρια του καθηγητή είχαν περάσει πολλά θηλυκά, είχε εξυπηρετήσει εκατοντάδες τόσο στο σχολείο όσο και μετά ,με μεταγραφές ,στο πτυχίο και σε διάφορα επίπεδα. Βλέπετε σαν θεωρητικός ήταν απόλυτα πιστός στην αξιοκρατία ,αλλά στο μυαλό του ήρθε μία!.....που φατσικά έμοιαζε με την πριγκηπέσα (εκείνη ντε που την βρήκαν στουκαρισμένη και λένε πως τη φάγανε) ,Ξανθιά ψηλή και αρκετά καλόβολη για ότι την προόριζαν ,μα πάνω απ’ όλα πιστή στο κόμμα , στους παράδες και φιλόδοξη!
Άρχισαν οι βολιδοσκοπήσεις ,θέλω να γίνω γιατρός τους είπε!
Μα δε θες κάτι πιο σίκ; Πιο εύκολο;….Όχι γιατρός!
Γιατρός , γιατρός , τι να κάμουμε; …και βάλανε μπροστά τη μηχανή!
Να τα κονέ με την πλευρά του Κινέζου, να προφεσόροι ,λάδι εδώ , ταξίματα εκεί , κίνησε η γερακίνα να γίνει γιατρέσσα!
Την στείλανε τάχα στο εκλογικό του κέντρο σαν εθελόντρια και έγινε το κονέ!

Στο μινίστρο της κουλτούρας ήταν ένας συντοπίτης χοντρούλης προφεσόρος ,φάνηκε βολικός,(κάμανε κι αυτοί στραβά μάτια) κάμανε συλλόγους , παρασυλλόγους , για νήματα , κουβαρίστρες , ρόκες , αδράχτια ,
έρευσε παράς από το μινίστρο, ήταν γιά και μία τιμητική φιέστα για την πόλη από την ένωση ,να μπεζαχτάς με τη σέσουλα! Το μπουλούκι άρχισε να λιγδώνετε.
Έγιναν τα παντρολογήματα , ο μαμούχαλος με προφίλ σοβαρού οικογενειάρχη ,στηνόταν στο γυαλί , κορδωνόταν σαν γάλος , το καβάλησε το καλάμι και βάλθηκε να καβαλήση και το δοβλέτι!
Έκαμε τις τσάρκες του μέχρι τον αφέντη ΟΥΑΣΙΚΤΟΝΟ ,έδωσε την κάρτα του, είπε πόσο καλό παιδί θα είναι και πήρε το ΟΚ, τους είπε ευχαριστώ ! Καθαρές δουλειές ,μη γίνει σαν την περίπτωση του Κινέζου που τους ευχαρίστησε εκ των έπειτα κι αφού έπρεπε να του τσακίσουν ένα ιπτάμενο και την φάτσα, εκεί κάτω στα δώδεκα νησιά .

Η δουλειά στη στράτα του Σοφοκλή πήγε καλά ,ο Κινέζος ήταν καλό παιδί ,βοήθησε και με το παραπάνω, βέβαια φίφτι , φίφτι ,αλλά μη τα θέμε κι όλα δικά μας;….μόνο που αν το γαλαζομπούλουκο έπαιρνε το γκοβέρνο , έπρεπε να κουκουλώσει την υπόθα ,πέρασαν κι ένα νόμο (περί ευτείνης μινίστρων) ,μαζί και κλοτσώντας δήθεν!

Κάπου εκεί κοντά ,στο καβάτζο του αιώνα βγήκαν τα κουτιά , πέσαν τα κουκιά , αποβραδίς οι γαλάζιοι μπήκαν μπροστά , στρώσαν τραπέζια ,φέραν τους γύφτοι με τα νταούλια και τα κλαρίνα. Δεν είχε πάει κάτω η πρώτη μπουκιά και έμεινε το πιρούνι μετέωρο ,τσίμα ,τσίμα , οι πράσινοι μπήκανε μπροστά , μείνανε τα τραπέζια
μείνανε και οι γύφτοι να ντερλικώνουν.
Το γαλαζομπούλουκο έκαμε την καρδιά του πέτρα ,υπομονή , είπαν και πέσαν με τα μούτρα στη δουλειά πιο μεθοδικά.

Το μινίστρο της κουλτούρας (ο χοντρούλης , που λέγαμε ) έδινε παράδες για κουλτούρα ,έδινε και στο σύλλογο του καθηγητή, εκείνον που με διαλογισμό θα καταπολεμούσε την πείνα!
Όπου ήταν να πάει το μαμούχαλο προπομπός ήταν ένας από τους συλλόγους ,μάζευαν κόσμο, τραπέζωναν , λάδωναν ,έταζαν μάζευαν προκαταβολικά τα κουκιά ένα , ένα!
Στο μεταξύ ο Κινέζος δούλευε ψιλό γαζί το δοβλέτι ,μίλαγε για σύγκληση με την ένωση ,άλλαξε και την μονέδα και έσπρωχνε τον καιρό!
Με τους παράδες της ένωσης λαδώνονταν οι μηχανές ,φτιάχτηκαν κάτι δρόμοι ,ένα γεφύρι ,κάμποσες αρένες , για την παγκοσμιάδα ,χαίρονταν οι εργολάβοι ,οι τραπεζίτες ,οι ραδιοφωνιάδες ,γενικά όλα τα λαμόγια!
Τότε ήταν που είπαν αεί σιχτήρ Κινέζο και πράσινα άλογα!....γιατί φίφτι , φίφτι μπορούμε μόνοι μας ,υπάρχει και καλύτερο και το θέλουμε!

Έτσι πήραν φωτιά ,πένες ,μικρόφωνα και κάμερες !..λεφτά αβέρτα από το δρόμο του Σοφοκλή!
Όλο το γαλαζομπούλουκο επί ποδός ,νομαρχαίοι ,δημαρχαίοι ,δρόμο δρόμο , σπίτι σπίτι δεν έμεινε γωνιά που να ήταν κουκί και να μην έγινε μπούκωμα η τάξιμο!
…Η συνέχεια ….στο επόμενο…….